Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Prudniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Tomasz Ebel
Protokolant:	st.sekr.sądowy Ewa Mróz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej ---------

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 r., 21 maja 2019 r.

sprawy

K. J. (J.)

s. C. i B. z domu H.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 września 2018 roku w G., słownie oaz za pomocą gestów, groził pozbawieniem życia swojej ciotce A. J., które to groźby wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk

I.  uniewinnia oskarżonego K. J. od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania w sprawie obciąża w całości Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 113/19

UZASADNIENIE

K. J. zamieszkuje wraz z partnerką w miejscowości B.. Oskarżony od kilku lat jest mocno skonfliktowany z pokrzywdzoną A. J. na tle spraw majątkowych po zmarłym ojcu C. J., będącym bratem pokrzywdzonej. W tym zakresie prowadzone było postępowanie sądowe, w wyniku którego zapadło rozstrzygnięcie niekorzystne dla pokrzywdzonej.

Oskarżony jest właścicielem pojazdu V. (...) koloru szarozielonego. Posiada również samochód osobowy marki A.. W sierpniu 2018 roku oskarżony wraz z konkubiną udał się swoim samochodem marki V. (...) do Z.. W drodze powrotnej samochód uległ awarii, w wyniku której koniecznym było wezwanie lawety. Uszkodzony pojazd został następnie przewieziony przez znajomego oskarżonego - G. K. na ul. (...) w G., gdzie oskarżony prowadzi działalność gospodarczą. Tam pojazd miał oczekiwać na naprawę.

Krótko po powrocie z Z. oskarżony zaczął się uskarżać na ból oka, na które w dzieciństwie oraz w 2017 roku przeszedł operację. W dniu 29 sierpnia 2018 roku oskarżony udał się do okulisty, który po stwierdzeniu u oskarżonego odwarstwienia siatkówki skierował go do szpitala. Następnie w dniu 5 września 2018 roku oskarżony został przyjęty w trybie nagłym na oddział okulistyki (...) Szpitala (...) we W. celem przeprowadzenia operacji. Po przebytym zabiegu oskarżony został wypisany do domu w dniu 9 września 2018 roku z zaleceniami lekarskimi. Wystawiono również zwolnienie lekarskie do dnia 20 września 2018 roku. Całkowity czas rekonwalescencji określono na kilka miesięcy.

W związku z przebytym zabiegiem oskarżony zobowiązany był do noszenia zaklejonego oka oraz zaciemnionych okularów, aż do końca września 2018 roku. W tym czasie nie mógł wykonywać czynności powodujących zwiększenie ciśnienia w oku, jak np. zginanie się, chodzenie po schodach czy dźwiganie, stąd też cały czas przebywał w domu. Z tego względu do pomocy oskarżonemu przyjeżdżali jego bracia, matka oraz rodzice partnerki. Taka sytuacja trwała aż do października 2018 roku, kiedy to oskarżony zaczął wychodzić na zewnątrz. Nadal nie mógł jednak świadczyć pracy i do grudnia 2018 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim.

W międzyczasie, końcem września 2018 roku oskarżony korzystając z pomocy G. K. naprawił swój samochód marki V. (...), przy czym z racji operacji oka, jego udział w naprawie ograniczony był wyłącznie do obserwowania.

W dniu 8 października 2018 roku w Komisariacie Policji w G. zgłosiła się pokrzywdzona A. J. celem złożenia zawiadomienia o przestępstwie zniszczenia mienia na jej szkodę, którego mieli się dopuścić jej bratankowie 20 sierpnia 2018 r. Ponadto zawiadomiła o przestępstwie groźby karalnej popełnionej przez K. J. (bratanka) około 24 września 2018 roku.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego – k.41-42,94;

zeznania św. I. M. – k. 43;

zeznania św. W. M. – k. 43;

zeznania św. B. J. – k. 43;

zeznania św. G. K. – k. 94;

dokumentacja medyczna – k. 48-81,

notatka urzędowa – k. 1,

częściowo zeznania św. A. J. – k. 42,

częściowo zeznania św. M. C. –k. 42.

Oskarżony K. J. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i kategorycznie zaprzeczył, aby groził swojej ciotce A. J.. Oskarżony wyjaśnił, że w dniu w którym miałyby paść groźby przebywał w domu na rekonwalescencji po operacji oka, dołączając do tego potwierdzającą to dokumentację medyczną. Zdaniem oskarżonego pokrzywdzona zgłosiła sprawę jako zemstę za przegraną sprawę cywilną. Nadto oskarżony wyjaśnił, że w zarzucanym mu okresie posiadał samochód marki V. (...), jednak od sierpnia pojazd miał awarię, która nie została usunięta do 24 września 2018 r. W postępowaniu przed Sądem oskarżony podtrzymał co do istoty wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego – k.20, 42-43,94.

Oskarżony K. J. posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest elektromonterem, żyje w konkubinacie, jest ojcem dwójki małoletnich dzieci, prowadzi własną działalność gospodarczą osiągając dochód w kwocie 2000 złotych miesięcznie, bez większego majątku, nie karany sądownie.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego – k.41,

karta karna –k.16,

dane osobopoznawcze- k. 15.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, analiza materiału dowodowego, prowadzi do wniosku, że oskarżonemu nie można przypisać w sprawstwa w zakresie zarzucanego mu z art.190 §1 kk czynu. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie jest wystarczający do uznania, że K. J. w dniu 24 września 2018 roku w G. groził słownie oraz gestem pozbawieniem życia swojej ciotce A. J., która to groźba wzbudziła w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona.

Bezspornym jest, że pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną oraz jej siostrą M. C. istnieje konflikt rodzinny wynikły na tle roszczeń majątkowych, które były przedmiotem postępowania sądowego zakończonego rozstrzygnięciem korzystnym dla oskarżonego. Tymczasem teza aktu oskarżenia opiera się wyłącznie na zeznaniach pokrzywdzonej oraz jej siostry. Sąd więc, ze względu na silne zantagonizowanie stron, podszedł do depozycji tychże świadków z dużą dozą ostrożności. Zwłaszcza, że zeznania świadków A. J. oraz M. C. są ze sobą sprzeczne jeżeli chodzi o przebieg rzekomego zdarzenia. A. J. zeznała zatem, że oskarżony siedząc za kierownicą samochodu około 24 września 2018 r. miał wychylić się przez okno i wulgarnie powiedzieć do niej, że „to miejsce jest dla ciebie”, z czego pokrzywdzona wywnioskowała, że chodziło mu o grób na cmentarzu, gdzie pochowany jej jej brat C. J. (ojciec oskarżonego). Miał też wtedy powiedzieć, że ją zniszczy. Z kolei M. C. zeznała, że oskarżony prowadząc samochód wychylił się przez okno pasażera z przodu i zaczął wykrzykiwać groźby w kierunku jej siostry. M. C. nie widziała wtedy żadnych gestów oskarżonego, ale zeznała, że rozmawiała z siostrą o tym, że oskarżony i jego bracia takie gesty w ich kierunku wykonują (w innym czasie). Obydwaj świadkowie nie zauważyli nadto, aby oskarżony podczas zdarzenia miał na oku opatrunek. W ocenie Sądu nie należy i tracić z pola widzenia faktu, że pokrzywdzona zawiadomienie o popełnieniu na jej szkodę przestępstwa gróźb karalnych złożyła dwa tygodnie od zdarzenia, niejako przy okazji zawiadomienia o przestępstwie zniszczenia mienia z dnia 20 sierpnia 2018 r., o którego popełnienie posądzała bratanków. Powyższe okoliczności w powiązaniu z istotnymi rozbieżnościami w zeznaniach pokrzywdzonej i jej siostry odnośnie przebiegu zdarzenia powodują, że przy braku dowodów o charakterze obiektywnym nie mogą one stanowić samodzielnej podstawy do czynienia na nich ustaleń faktycznych.

Zwłaszcza, że w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem, oskarżony konsekwentnie nie przyznawał się do sprawstwa i złożył wyjaśnienia, w których podał, że pomawiające go zeznania ciotek są wynikiem ich zemsty za przegraną sprawę sądową. Podał nadto, że w czasie zarzucanego mu czynu był po operacji oka, oraz że jego samochód V. (...) był wtedy niesprawny. Powyższe zostało potwierdzone dokumentacją medyczną oskarżonego oraz zeznaniami jego matki, konkubiny, jej ojca oraz G. K..

Skonstatować należy, że materiał dowodowy w powiązaniu z wyjaśnieniami oskarżonego, nasuwa istotne wątpliwości co do sprawstwa K. J., które skutkowały koniecznością jego uniewinnienia od stawianego mu zarzutu. W ocenie Sądu stanowisko oskarżonego nie przyznającego się do winy nie jest jedynie elementem przyjętej przez niego linii obrony. W materiale dowodowym brak jest obiektywnych dowodów, które korespondowałyby z zeznaniami pokrzywdzonej oraz jej siostry, które pozostają w silnym konflikcie rodzinnym z oskarżonym oraz jego braćmi.

Powszechnie przyjmuje się, że wydanie wyroku uniewinniającego jest konieczne nie tylko wówczas, gdy wykazano niewinność oskarżonego, lecz również wtedy, gdy nie udowodniono mu, że jest winny popełnienia zarzuconego mu przestępstwa. W tym ostatnim wypadku wystarczy zatem, że twierdzenia oskarżonego, negującego tezy aktu oskarżenia zostaną uprawdopodobnione. Sąd orzeczenie swoje oparł na całokształcie ujawnionych w toku rozprawy głównej dowodów, a wszystkie dowody były przedmiotem wnikliwej i szczegółowej oceny.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na przepisie art.632 pkt2 kpk, zgodnie z którym jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego koszty procesu ponosi w sprawach z oskarżenia publicznego Skarb Państwa.