Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Prudniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Tomasz Ebel
Protokolant:	st.sekr.sądowy Ewa Mróz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej ---------

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2019 r.

sprawy

Ł. B. (B.)

s. A. i T. z domu S.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

W dniu 8 kwietnia 2019r w P. poprzez niedomknięte okno piwniczne dostał się do wnętrza domu jednorodzinnego, z którego skradł wykrywacz do metalu marki G. oraz nawigację samochodową marki M. o łącznej wartości 2300zł na szkodę swojej matki T. B..

tj. o przestępstwo z art. 278§1 kk

I.  uznaje oskarżonego Ł. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu przy zast. art. 37a kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności;

II.  na podstawie art. 34 § 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk nakłada na oskarżonego Ł. B. obowiązek wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie;

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w punkcie I wyroku kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 8.04.2019 r., przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku zapłaty kosztów sądowych, w tym opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa w całości.

Sygn. akt II K 345/19

UZASADNIENIE

Oskarżony Ł. B. został uznany winnym tego, że w dniu 8 kwietnia 2019 r. w P. poprzez niedomknięte okno piwniczne dostał się do wnętrza domu jednorodzinnego, z którego skradł wykrywacz do metalu marki G. oraz nawigację samochodową marki M. o łącznej wartości 2300zł na szkodę swojej matki T. B.. Za przypisany oskarżonemu czyn Sąd wymierzył mu na podstawie art.278 §1 kk przy zast. art.37a kk karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

Oskarżony Ł. B. jest kawalerem, nie ma dzieci, ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest drukarzem, nie pracuje, nie ma majątku większej wartości, był uprzednio sądownie karany.

Sąd zważył co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu wyrokiem przestępstwa nie budzą wątpliwości, oskarżony przyznał się częściowo do jego popełnienia wyjaśniając, że dokonał kradzieży wykrywacza metalu, zaprzeczając kradzieży nawigacji.

Z zeznań pokrzywdzonej, matki oskarżonego oraz protokołu zatrzymania rzeczy niezbicie jednak wynika, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, a skradzione przez niego przedmioty zostały w całości, bez uszkodzeń odzyskane.

Art.278 §1 kk stanowi, że kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w pkt.I wyroku.

Zgodnie z przepisami art.53 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§ 1); §2 stanowi zaś, że sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Art.58 §1 kk ustanawia z kolei priorytet dla kar wolnościowych. Sąd jest zobowiązany zatem do rozważenia w pierwszej kolejności, czy w danym przypadku nie będzie wystarczające orzeczenie grzywny lub kary ograniczenia wolności. Dopiero, gdy sąd po rozważeniu tych wolnościowych możliwości reakcji na czyn przestępny sprawcy dojdzie do wniosku, że żadna z wymienionych kar ani środek karny nie jest w stanie spełnić założonych celów kary, może sięgnąć po ostatnią z możliwych alternatyw w postaci kary pozbawienia wolności stanowiący środek ostateczny (ultima ratio). Z kolei stosownie do treści art.37a kk, gdy ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności.

Mając na uwadze w/w dyrektywy, Sąd uznając oskarżonego za winnego, wymierzył mu za czyn z art.278 §1 kk przy zastosowaniu art.37a kk karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na z cel społeczny w wymiarze 30 godzin miesięcznie. Sąd przyjął, że tak wymierzona kara wdroży oskarżonego do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego, zwłaszcza w zakresie poszanowania własności cudzych rzeczy. Zdaniem Sądu, przy uwzględnieniu znacznego stopnia zawinienia jak i stopnia społecznej szkodliwości czynu, kara ta będzie współmierną odpłatą za jego popełnienie. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd wziął pod uwagę katalog okoliczności o tym decydujących. Ocenę w tym zakresie zdeterminował rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego (cudza własność – matki oskarżonego) oraz relewantnie niewielka wartość szkody, która de facto nie została wyrządzona. Sąd zważył nadto na uprzednią karalność oskarżonego. Z danych o karalności wynika, że ostatni z wyroków zapadł względem oskarżonego w maju 2017 r., kiedy to za czyn przeciwko mieniu został skazany na karę grzywny, którą wykonał. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że sięganie w przypadku oskarżonego Ł. B. po bezwzględną karę pozbawienia wolności w stosunku do ciężaru gatunkowego przypisanego mu przestępstwa byłoby zbyt surową reakcją na jego przestępcze działanie. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest także słuszna i sprawiedliwa w odczuciu społecznym, jak również będzie stanowić skuteczny środek do zwalczania tego typu deliktów, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej.

W związku z pozbawieniem oskarżonego wolności w sprawie Sąd orzekł jak pkt.III wyroku, zaliczając ten okres na poczet wymierzonej kary.

Stosownie do treści art.423 §1a kpk oraz art.424 §3 kpk, w związku ze złożeniem wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, których wniosek dotyczy.